Wijntjes, sledging en sky diving!!!

Wow, moet zeggen dat afgelopen weekend zeker weten een adrenaline-kick heeft gegeven. Paar maanden geleden had ik het er met Nienke over en was ik heel stoer, maar nu we vorige week hadden besloten om toch echt te gaan parachute springen, werd ik toch wel heel erg nerveus... denk dat mijn vrienden me hier nog niet zo hebben gezien (jullie thuis wrs ook niet ;)). Maar goed, vol goede moed op zaterdagochtend op naar Taupo... Het regende al in Hamilton, maar niemand had er natuurlijk aan gedacht om even naar Taupo te bellen of we uberhaupt wel konden springen. Aangekomen in Taupo bleek dus in eerste instantie dat we niet konden... Toch wel een beetje opgelucht, want was super nerveus.

We wilden er toch nog een leuk weekend van maken, maar ja, wat ga je doen als het regent? Uiteraard: bungy jumpen. Nou, ik dus niet, maar Jon, Andrea en Dave zijn wel naar beneden gesprongen. Nee, zo ver kregen ze mij toch echt niet.

Na een paar keer te hebben gebeld naar het SkyDive centre (de lucht was inmiddels opgeklaard), zijn we er om 14.30 toch maar naartoe gereden en hebben ons opgegeven. Aarzelde nog even of ik het formulier wel in wilde vullen (staan allemaal van die leuke dingen op: 'het is niet onze verantwoordelijkheid als er iets gebeurd met dodelijke afloop' of zoiets). Toch maar alle moed bij elkaar geraapt en het formulier ingevuld. Tsja, toen kon ik niet meer terug! We moesten nog zeker bijna een uur wachten voordat we onze outfit aan mochten trekken. Gelukkig mocht ik bij de eerste vier (waren met zijn achten), dus hoefde niet langer in de zenuwen te zitten. Eigenlijk toen ik mijn overal aanhad en alles goed vast zat en ik het vliegtuig in ging, vielen alle zenuwen van me af. Heb heerlijk van het uitzicht genoten in het vliegtuig.

Maar goed, dan komt dat moment dus toch dat je echt op 4 km boven de aarde uit een vliegtuig gaat springen. Was de allereerste, dus had ook niet veel tijd om na te denken. Beentjes buiten boord hangen en hij springt wel... wow, echt een achtbaan gevoel in mijn buik die eerste paar seconden. Daar val je dan, 45 seconden met 200 km per uur naar beneden. Voelt helemaal niet zo; voelt eigenlijk net of je echt kan vliegen. Mijn tandem springer vond het een leuk idee om heel erg hard rond te gaan draaien in de lucht. Ach ja, je valt toch al zo hard naar beneden, dan kan dit er ook nog wel bij ;). Nee, was echt super gaaf!

En dan komt het moment dat de parachute opengaat, je omhoog vliegt en... hij de straps wat losser maakt voor de landing. Gelukkig had Andrea mij dat al verteld, anders zou ik gedacht hebben dat ie me zou laten vallen, haha! Nog een paar minuten heerlijk van het uitzicht genieten (super mooi, zie foto's) terwijl je naar beneden zweeft. Zeker een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan, als het al niet het aller gaafste ooit is geweest!

We hadden besloten om zondag nog iets leuks te gaan doen. Twee wilden niets doen, drie van ons gingen raften en Sam, Dave en ik gingen iets typisch Nieuw-Zeelands doen: sledgen. Is vergelijkbaar met een body board, maar dan op een rivier. Toen ze alles uitlegden leek het allemaal veel moeilijker dan het uiteindelijk was. Het was eigenlijk alleen maar heel erg gaaf! Het is zo cool om IN de rivier te zijn, dan er in een bootje OP te drijven of er alleen maar naar te kijken. Helaas lijkt het op alle foto's of ik niet helemaal 100% ben, aangezien ze mij een te grote helm hadden gegeven. Uiteraard wil ik jullie dit niet onthouden. Lachen is gezond zeggen ze toch altijd? Gaat u gang (moet zeggen dat ik er zelf ook heel erg hard om heb moeten lachen!).

Twee weken geleden zijn we (Sam, Andrea, Nienke en ik) nog naar Gisborne en Napier geweest. Het plan was eerst om alleen naar Gisborne te gaan en daar wat wijngaarden te gaan bezoeken en wijn te proeven. Helaas weer lekker voorbereid; hadden er niet aan gedacht dat het niet het seizoen was en bijna alle wijngaarden dus gesloten waren. Zijn dus ook maar door naar Napier gereden. Super mooie drive en gelukkig ook nog een paar wijngaarden gevonden. Wijn proeven was dus niet zo'n succes, maar mandarijnen en sinaasappels 'plukken' (eigenlijk meer stelen, geloof ik dat mensen het zouden noemen) een des te groter succes, haha! Was echt super grappig!

Nog een paar weken uni en nog een maandje voordat ik naar Fiji vertrek. Oh ja, voor alle nieuwsgierigen onder ons; als het goed is land ik 22 december (geloof rond 5 uur 's middags) weer veilig op Nederlandse bodem.

Maar eerst nog een paar weken wat werk verzetten en zeker weten ook nog volop super genieten hier! Tot snel!

Liefs

Ps. Meer foto's op lindaroggen.whereareyou.net