Miami :)

Even een snelle update over mijn verblijf hier. Net als bij jullie, schijnt hier het zonnetje ook weer. YEAH! Helaas voor mij heb ik de afgelopen week mijn halfjaarlijkse verkoudheid gehad. Hier zijn echter geen foto's van, want iedereen weet dan wel ongeveer hoe ik er uit zie (belabberd, voor degenen die mij nog nooit zo hebben gezien...).

Maar waar wel foto's van zijn bijgevoegd, is van mijn roadtrip naar Miami! Samen met Tanya ben ik vier dagen weggeweest. Het was ongeveer 14 uur rijden en behalve in Florida, was er niet heel veel te zijn op de I-95. Lucky us; op de terugweg heeft de TomTom ons via een omweg 3 uur langer laten rijden... Uiteraard kwamen we hier veel te laat achter om nog terug te keren. Altijd fijn, nieuwe technologie... toch maar weer terug naar de good old roadmap.

Ondanks dat we dus van de 4 dagen 2 dagen onderweg zijn geweest, waren de andere twee dagen in Miami heerlijk. We hebben rondgewandeld in little Havanna waar we in een traditioneel Nicaraguaans restaurant terecht kwamen voor een lunch. Met mijn 'beste' Spaans hebben we toch eten kunnen bestellen en bracht de gefrituurde vis goede herinneringen van afgelopen zomer terug :) (Mark, weet dat je liever vlees dan vis hebt, maar je moet toegeven, die visjes op het strand waren toch wel heel erg lekker...)

Verder heerlijk op de mooie witte stranden gelegen en rondgetoerd in Miami zelf. Het interessante van South Beach vond ik dat je gedurende de dag bijna alleen maar blanke mensen op het strand ziet (verbranden, haha). Rond 5-6 uur 's avonds zijn er ineens veel meer donkere mensen dan blanke mensen op straat. Een interessant fenomeen. Maar wat ik ook vooral fantastisch aan Miami vond, was het heerlijke eten! In Greenville zijn er bijna alleen maar ketens en heel veel fastfood restaurants. In Miami hebben ze de unieke restaurants die wij in Nederland en Europa ook hebben (dus niet als onderdeel van een keten). Heerlijk!

Oh, ik heb ook nog paar keer bijna een hartaanval gehad. Tanya heeft namelijk wel een rijbewijs, maar alleen een Oekraiens rijbewijs en ze had al een tijdje niet gereden. Nou, als haar rijgedrag representatief is voor het verkeer in de Oekraiene, of tenminste van Kiev, dan weet ik niet of ik daar ooit wel naartoe wil. Uiteraard kon ik niet de 14 uur zelf rijden, dus zij heeft ook een deel gereden. Gelukkig was het merendeel van de weg snelweg en hoefde ze alleen maar rechtdoor... want bochten werden wel heel erg ruim genomen (was blij dat er bijna nooit iets van de andere kant kwam en heb auto's van heel erg dichtbij gezien), er werd wel heel erg laat geremd (zag ze dat stoplicht uberhaupt?), werd de voet ineens van het gaspedaal gehaald - ging ze langzaam van 70 miles per hour naar 50 miles per hour midden op de snelweg (hallo, ben je nog wakker?), .... Maar goed, het is allemaal goed gekomen qua veiligheid. We zijn bijna weer thuis tot... (ik was inmiddels een beetje weggedoezeld - nou ja, had mijn ogen dicht gedaan omdat ik niet echt een hartaanval wilde riskeren)... ik haar hoor vragen of ze nu moet stoppen? Dus ik kijk op, zie ineens allemaal politielichten zwaaien. Uuuuh, ja, ik denk inderdaad dat je even moet stoppen.. Nog een politie auto erbij. 'Heb je te hard gereden?' - 'Nee hoor, helemaal niet'. Dat was dus niet helemaal waar: 12 miles per hour te hard. Ze denkt volgens mij nog steeds dat ze straks naar de Rechtbank gaat en dat ze niets hoeft te betalen (terwijl iedereen die meer dan 10 miles per hour te hard rijdt, zo tussen de 150 - 200 dollar betaalt).

Maar het was wel weer echt Amerikaans, back-up politie auto's en ik mocht niet eens even mijn benen strekken. Werd op zijn Amerikaans bevolen om weer terug de auto in te gaan... oeps...

Nu weer terug in Greenville en nog een weekje weer even de schade van afgelopen week ziek zijn inhalen. Maar vooral mijn presentatie voor volgende week maandag in New York voorbereiden. Komt vast wel goed.

Ok, hoor graag alle spannende (en uiteraard ook minder spannende) verhalen van de andere kant van de oceaan!

Liefs